ตอนที่ 2: เรชุงมาตัดสินใจขอเป็นศิษย์

เมื่อได้ฟังคีตาของมิลาเรปะที่ได้ตอบข้อท้าทายเรื่องภูเขาหิมะและทะเสาปมาปัม เรชุงมาผู้ที่เป็นผู้นำของหญิงทั้งหลายและยืนอยู่ตรงกลาง ก็รู้สึกถึงศรัทธาที่เปี่ยมล้นขึ้นมา น้ำตาไหลพรากมาที่แก้ม เธอปลดหยกที่ประดับอยู่ที่เข็มขัดและอัญมณีต่างๆจากเครื่องประดับศีรษะ กราบลงต่อหน้ามิลาเรปะ และกล่าวด้วยน้ำตาว่า

“เราหญิงสาวห้าคนขอให้ท่านสอนธรรมะให้เราด้วยเถิด เรากราบขอให้ท่านมอบอรรถกถาอันลึกล้ำ เราได้ตัดสินใจจะปฏิบัติธรรมในอาศรม”

จากนั้นเธอได้ขับขานคีตา:

(1)

ดุจดั่งไฟจุดต่อกันจากดวงหนึ่งไปยังอีกดวงหนึ่ง
คำสอนจะถูกส่งผ่านแล้ว
จากธรรมกาย ดอร์เจชัง ผู้ประเสริฐ

ผู้ถือครองคำสอนอันยิ่งใหญ่
ท่านผู้เปี่ยมด้วยกรุณาและบรรลุแล้วซึ่งโพธิญาณ
ท่านไม่ใช่ติโลปะและนาโรปะหรอกหรือ
ท่านผู้เดินทางไปทั่วอินเดียด้วยความตรากตรำ
ท่านมิใช่มารปะนักแปลหรอกหรือ
ท่านผู้ผ่านการทดสอบจากพระอาจารย์มารปะ
ท่านมิใช่มิลาเรปะผู้มีศรัทธายิ่งใหญ่หรอกหรือ

กายอันเปล่าเปลือยของท่านเปี่ยมด้วยความสง่า
วาจาของท่านลุ่มลึกและไพเราะ
จิตอันเมตตาของท่านฉายแสงเจิดจ้า
ข้าขอกราบ กาย วาจา ใจ ของท่านบิดาเรปะ

(2)

เราทั้งห้าที่ได้มายังการชุมนุมนี้
คงจะมีบุญเล็กน้อยอยู่บ้างจากชาติก่อนๆ
เราได้รับกายมนุษย์อันประเสริฐ แต่เกิดมาต้อยต่ำ
เราไม่สามารถทำให้ตัวเองสามารถปฏิบัติธรรมได้
วันนี้ เพราะพรของท่าน พระอาจารย์ผู้ประเสริฐ
ศรัทธาเพิ่มพูนเต็มเปี่ยมใจเราแล้ว

หยกมีค่าที่เข็มขัดของข้า
และอัญมณีเครื่องประดับศีรษะ
ข้าขอมอบเป็นเครื่องบูชา
ขอท่านมอบคำสอนของพระพุทธเจ้า
ขอท่านเล่าเรื่องราวชีวิตของท่าน

มิลาเรปะตอบหญิงสาวว่า

“เราไม่มีความจำเป็นใดๆที่จะต้องใช้อัญมณีเครื่องประดับเหล่านี้ หากเธอมีความตั้งใจจริงที่จะปฏิบัติธรรม ยังมีคุรุที่ดีกว่าและปราดเปรื่องกว่าเรามากนัก จงไปขอพระธรรมจากท่านเหล่านั้นเถิด เราไม่สนใจเสื้อผ้าและอาหารใดๆ และได้แต่ท่องไปยังดินแดนร้างผู้คน เธอคงไม่สามารถใช้ชีวิตแบบนี้ได้และไม่น่าจะทนต่อความต้องการอาหารและเสื้อผ้าของตนได้ จงฟังคีตาของเราเถิด”:

(3)

ท่านผู้ประเสริฐ ผู้ผ่านความยากลำบากเพื่อท่านนาโรปะ
ผู้ได้รับพรจากติโลปะและดอร์เจชาง
ใช่ท่านบิดานักแปลผู้เปรื่องสองภาษาหรือไม่
ท่านบิดานักแปล คุรุมาร์ประใช่ไหม

ข้าคือมิลาเรปะ ผู้ได้รับพรจากท่าน
บิดาคือมิลา เชรับ เกียลเซ็น
มารดาคือ ญันซา คาร์เยน
เขาเรียกข้าว่า เทอปา-กา (“เบิกบานใจเมื่อได้ยิน”)

เพราะบุญและกุศลที่มีเพียงน้อยนิด
และด้วยผลกรรมในอดีตที่ไม่ปราณีผู้ใด
พ่อมิลาจากไป
ข้าวของและทรัพย์สมบัติของครอบครัว
ตกไปอยู่กับลุงและป้า
ข้าและแม่จำต้องเป็นคนรับใช้
เขาให้อาหารเราเหมือนอาหารหมา
ลมที่หนาวเย็นเยือกผ่านผ้าขี้ริ้วที่เป็นเสื้อผ้าเรา
หนังเราเย็นจนแข็งและร่างกายชาไปหมด

(4)

หลายครั้งข้าถูกซ้อมตีจากลุง
และต้องโดนทำโทษแสนสาหัส
การเผชิญอารมณ์โกรธของน้าก็ยากที่จะหลบเลี่ยง
ข้ายังชีพอยู่เท่าที่จะเป็นไปได้
ด้วยการเป็นคนรับใช้ต่ำต้อย
ยักไหล่ใส่ความทุกข์
แต่ความโชคร้ายก็ถาโถมมาไม่หยุด
เราทุกข์ทรมาน จิตใจเราจึงสิ้นหวัง

ด้วยความสิ้นหวัง ข้าไปหาลามะยุงเต็นและรังเต็นลากา
ข้าสำเร็จวิชาวิเศษของทู เซอร์ และเดด
ข้าแสดงให้ลุงและป้าเห็น
หายนะของหมู่บ้านและชาวบ้าน
ซึ่งภายหลังข้าเสียใจและทรมานใจยิ่งนัก

ต่อมาข้าได้ยินชื่อเสียงของมาร์ปะนักแปลผู้โด่งดัง
ผู้ได้รับพรจากนาโรปะและไมตรีปะ
ท่านอยู่ที่หมู่บ้านตอนบนของแม่น้ำใต้

(5)

การเดินทางแสนลำบาก ในที่สุดก็ไปถึง
หกปีแปดเดือนที่อยู่ที่นั่น
อยู่กับท่านอาจารย์ บิดาคุรุมาร์ปะ
ข้าสร้างบ้านให้ท่านหลายหลัง
หลังหนึ่งมีสนามและมีเก้าชั้น
หลังจากนั้นท่านก็รับข้าเป็นศิษย์

ข้าได้รับคำสอนโดยตรงจากท่าน
ทำให้ข้าเข้าถึงมหามุทรา
ทัศนแห่งความสมบูรณ์อันเป็นเลิศ

ท่านได้สอนโยคะทั้งหกของนาโรปะ
คำสอนสุดท้ายของหนทาง
ข้าสุกงอมผ่านมนตราภิเษกทั้งสี่
และได้รับคำสอนที่แท้
ของท่านคุรุนาโรปะผู้ยิ่งใหญ่

เมื่อได้รับคำสอนจากท่านมาร์ปะแล้ว
ข้าละเรื่องชีวิตทางโลกทั้งปวง
และทุ่มเทให้กับพระธรรมโดยไม่เกียจคร้าน
ข้าจึงได้บรรลุถึงสันติสุขอันเป็นนิรันดร์
และนี่คือชีวิตของข้า

หญิงทั้งห้า ข้าขออวยพรให้โชคดีและเบิกบานใจ
ขอให้เจ้ากลับบ้านไปเถิด

เมื่อได้ยินเรื่องราวชีวิตของท่าน ความศรัทธาของหญิงทั้งหลายก็ยิ่งแก่กล้า พวกนางกราบขอร้องให้มิลาเรปะรับพวกนางเป็นคนใช้

มิลาเรปะกล่าวว่า

“หญิงเอาแต่ใจจากตระกูลเศรษฐี ถ้าพวกเจ้ามากับข้า เจ้าจะไม่สามารถทนทุกข์ทรมานของชีวิตแบบนี้ได้หรอก ถ้าต้องการปฏิบัติธรรม ก็จะต้องใช้ชีวิตเยี่ยงนี้ แต่ข้าไม่คิดว่าพวกเจ้าจะรับไหว”

จากนั้นมิลาเรปะก็ขับขานคีตา บทที่เรียกว่า “การตรวจสอบตัวเอง”

(อ่านต่อในตอนที่ 3: การตรวจสอบตัวเอง)

ตอนที่ 1 ภูเขาหิมะไกรลาสและทะเลสาปมาปัม

เมื่อมิลาเรปะและศิษย์เอกคือ เรชุงปะ กำลังเดินบาตรและช่วยเหลือสรรพสัตว์อยู่ในสถานที่เรียกว่า ทะเลสาบน้อยทั้งห้า ในแคว้นดริทสัม ชื่อเสียงของท่านเป็นที่เลื่องลือยิ่ง มีหญิงสาวผู้ได้ยินชื่อเสียงของท่าน จึงเดินทางมาเพื่อตรวจสอบดูว่าสิ่งที่ผู้คนเลื่องลือนั้นจริงแท้เพียงใด